chapter #1(Lilian's part)
ჩემთვის მთავარი ყოველთვის ნიშნები იყო.ყოველთვის.ვიცოდი კარგი ნიშანი რომ არ მიმეტანა სახლში,ფსიქიატრი დედაჩემი მიმასიკვდილებდა.ერთხელ ორიანი მივიღე მესამე კლასში და სულ ჩაიდნით მცემა.ერთი კვირა ვერ ვიარე სკოლაში.სახეზე და ხელებზე ჩალურჯებები მქონდა.დედასიც მესმის.არ უნდა ცუდი მომავალი მქონდეს.ის პროფესიით მედდაა და პროფესით მხოლოდ ერთხელ იმუშავა.მამაც საავადმყოფოში გაიცნო.ონკოლოგიურ განყოფილებაში.კიბოიანი პაციენტი რომელსაც 1 თვის სიცოცხლე ჰქონდა დარჩენილი,დედას თხოვა.ბოლო სურვილი შემისრულეო.ხოდა მეც ჩავისახე.ხან სად მუშაობს ეხლა და ხან სად.2 წელია უკვე სამშენებლო ფირმაში მდივნად მუშაობს.სადაც თავისი უფროსი ხერხავს.შემდეგ მთელ ამ ბოღმას ჩემზე ანთხევს,რაც ნიშნეში გამოიხატება. 18 წლის ვარ.განვსხვავდები ჩემი კლასელებისგან.თანაც ძალიან.სულ სწავლა და ნიშნებისთვის ბრძოლა.ყოველთვის წინა მერხზე ჯდომაც დავამუღამე.3 ზომა მკერდი ხელს მიწყობს.უმეტეს საგნებს კაცი მასწავლებლები მასწავლიან.ისინიც ყოველ 4 წუტში ჩემ მკერდს უყურებენ.ეს ფსიქიკაზეც მოქმედებს.ამიტომ ჩაკეტილ და დეპრესიულ ადამინების რიცხვს მივეკუთვნები.ხშირად ვფიქრობ სუიციდზე. ორი კვირის წინ ჩემმა ინგლისურის მასწავლებელმა კლაში დარჩენა მთხოვა.მეც უსიტყვოდ დავთანმხმდი.ხოდა სექსი შემომთავაზე.შემომთავაზა რა მოითხოვა კადეგორიულად,თან დამემუქრა იცოდე ნიშანს არ გაღირსებო.ხოდა მეც დავთანხმდი.მანაც იქვე მაგიდაზევე შემისრულა.ამის მერე ყოველთვის მირეკავს თვეში 2ჯერ და იაფასიან სასტუმროში მხმარობს.თავისი მეგობრებიც გამაცნო და ხუთნი ერთად მეუფლებიან ხოლმე.სამაგიეროდ ყოველთვის 10 მიწერია ინგლისურის გრაფაში.დედაჩემმა არ იცის საიდან მყავს მაღალი ქულა.მართალია ენები ყოველთვის მიჭირდა,მაგრამ მაინც მყავს მაღალი ქულა.არცაა საჭირო დედამ იცოდეს.ალბათ ერთ დღეს ყელში ამომივა ეს ყველაფერი და ჩემით დავამთავრებ.
..დღეს დილის 4 საათზე დედამ აბაზანაში გარდაცვლილი შვილი იპოვნა.გოგონას დაზიანებები ვენებთან აღენიშნება.მიმდინარეობს გამოძიება.საქმე თვითმკვლელობის მუხლით აღიძრა.აბაზანაში მისი ე.წ. სუიციდე ნოტე სადაც გოგონა ყველაფერს განმარტავს.
Chapter #2(Mix's end)
დღეს ჩემი ბოლო დღე იქნება.დარმწუნებუილი ვარ.ყალბი იყო მაინც ეს ცხოვება.ჩამაბარებინეს იურიდიულზე.დამამთავრებინეს იურიდიული.მომაწყვეს იურისტად.სულ მინდოდა პეპლები დამეჭირა.მერე რა რომ ამით ფულს ვერ ვიშოვი.მე ხომ ეს მინდოდა.ისე არც ერთ ჩემ მეგობარს არ ჰქონია პეპლის საჭერი.ბიუროკრატიულ დაწესებულებაში იურისტად ვმუშაობ.ბიუროკრატი უფროსი მყავს.და ყველანი ბიუროკრატები არიან საერთოდ.ზომბი ვარ ზომბი ლენდიდან გამპარული.სკოლის შემდეგ შეყვარებული არ მყოლია.ქალები გამირბიან.მხოლოდ ორი მეგობარი მყავს.მალე გავლოთდები.აღარ შემიძლია.აი ჩემი გასისინებული აუდით ბარათაშვილის ხიდზე ვარ.ბავშვობიდან მწამდა რომ ადმაინი თავის უფალია.ხოდა მეც რა მოხდება საჭე სრაფად მარცხნივ მოვატრიალო და გადავანგრიო მოაჯირი?თან ეს მახინჯი ქანდაკებაც წავიყოლო?უბრალოდ დავიღალე ჩემი დაშტამპული ცხოვრებით.
...მაშველები კვლავ აგრძელებენ მტკვარში გადავარნილ აუდის მარკის ავტომობილის ამოყვანა.როგორც წინა გამოშვებებიდან გაცნობეთ მძღოლი მიხეილ კაპანაძის გვამი ჯერ არ უპოვნიათ.გრძელდება სამძებრო სამუშაოები
No comments:
Post a Comment