Lil 88569 Vol:8

   ისევ ამ ნადწყევლილ კუნძულზე ვართ.ვბოდიალობ ქუჩებში.იმ იმედით,რომ დედაჩემი დამირეკავს და ლილის ნომერს მომცემს.მაგრამ,ხო ვიცი დედაჩემი როგორია.ჩემ დარეკვას უცდის.ყურადღების ამბავში.სულ არ ვიცი მე ეგეთები.როცა გავდივარ სახლიდან მთლიანად გავდივარ.შანსი არაა რო დავრეკო.იქით მირეკავენ.არა ძაან ბლატნოი და რამე არ ვარ.უბრალოდ არ მიყვარს სახლში რეკვები და მოკითხვები.უჩემოდაც კარგად არიან.

   ზეპირად ვისწავლე ქუჩები.ჩელსის ძველ ტაძართან ვართ გაჩერებულები.ერთი ადგილი ამოვიჩემე.რუპერსის ბაღები.პარკია რა.ისეთი კი არა ჩვენთან რო არის.სკვერს რო ეძახიან.პლასტმასის სასრიალოები დგას და გონებას რომ მოგიშხამავს.არა გენაცვა.დიდი ხეებია.სულ ნაძვები და ფიჭვები.დიდი ასწლოვანი.მგონი თვითონ ჩელსიზე ძველიც კია.ციყვები სახლობენ და ჩამოირბენენ ხოლმე მინდორზე და გამართული აქვთ ხოლმე თამაში.ქართველ წიყვებს კი არ გვანან.მთელი ბავშვობა მაგათ რო დავსდევდი.გენდობიან რაღაცნაირად.მოვლენ ახლოს.გიყურებენ და გახარებენ.რა ჯობია მიწის თხილს თუ გადაუგდებ.იმენა მაგარი სასტავია.
   საღამოობით სონის ცენტრში ვარ.კინოა ეგეთი.სულ ნარჩევი ფილმებია.70 იანების ევროპული კლასიკა.ზანგები დადიან ძირითადად.ერთი მე ვარ თეთრი და ბებერი დარაჯი.რაღაცით ჩვენ კინო სახლს გავს.ეს დარაჯიც ისეთივე უხეშია როგორც კინოს სახლის მოლარე თუ ვიღაც.ვინ არის დღემდე ვერ გავიგე.
   გუშინ ნიკამ ამტეხა.ორი ქუჩის გადაღმა სამეფო გალერეააო და წავიდეთო.ეხლა სამეფო გაელრეა რამე ისეთი არ გეგონოთ.აქ მილიონი სამეფო გალერეა და სამეფო კაფეა.ყველაფერს სამეფოს არქმევენ.ტოჟე მნე მონარქია და ამბავი.
  წავედით.წავედით და წავედით.ნახატის ყიდვა უნდოდა ვეჟს.სახლში დავკიდებ ან ვინმე გოგოს ვაჩუქებ დაბადების დღეზეო.ეხლა ხოა ეს ყ.ბოდიშით.ვიცი ხოლმე.მეათეში ვიყავით და კლასელი უყვარდა.წიგნი დაუწერა.რაღაც ჰარი პოერის რემეიქი გააკეთა.მერე ქართულის მასწავლებელს ანახა და ქალი გამოა.კიდევ ბოდიშით.სუ გარეწარი ეძახა.არა მეც წავიკითხე და მომეწონა.რატო არა მთავარი გმირი მე ვიყავი.მე შემომტენა მთელი ამბები.ლამის დღიური გამოუვიდა.როგორ ხელცქვიტობდა ეგენიც დაწერა.ნუ დებილი რა.
   ხოდა იყიდა რაღაც მინდორი.აი სად იპოვა!სადღაც სულ სულ ზემოთ ეკიდა.კაცი-შვილი ვერ დაინახავდა.მაგრამ ამან ხო ეგეთები უნდა ნახოს.და სირობები აკეთოს.სირობები კიდე იმდენი აქვს გაკეთებული.ვინ მოთვლის.

   კლასელთან ვიყავით დაჩაზე.წყენთში.თუ სადღაც მანდ.მაგრად დავთვერით.იმდენად,მაგრად რომ კლასელის დედას ეჩალიჩებოდა რაღაცეებს.კდიე კაი ვერავინ დაინახა.ლამის კაბა შემოახია.მე კიდე ლილეს ველაპარაკებოდი რაღაცაზე. რა მახსოვს.ბოლოს კლასელის დედა მოვიდა და მოათრია.რაღაცნაირად.მანქანაში ჩავდეთ და წამოვედით.მაგის მერე ის კლასელი არ გვინახავს.გადაიყვანეს.ავადმყოფი ბავშვები არიანო კლასშიო.

  დედაჩემმა დარეკა.ნომერი გაგიგეო.მაგრამ თქმას არ აპირებდა.რატო ხარ ეგეთი ცუდი შვილიო.მსაყვედურობს.ამხანაგო დედა ასე გამზარდეთ მგონი.ვითომ მორჩილებაში.თქვენ და დედათქვენმა.ბებიად რომ მომხვდება.ილუზიებში.ნუ თემაა ესეც.მერე მოვყვები.ძირითადად ოთახში მკეტავდნენ.წიგნებით სავსეში.არა კაი ქნეს.ასე რო მსჯიდნენ.წიგნები არ მეყვარებოდა.და არ მეყოლებოდა წარმოსახვითი მეგობრები.რომელთა გამო ფსიქიატრთან მატარეს.მაგარი იყო.ეს ფსიქიატრი ჯიგარი ბაბუ გამოდგა.მიხვდა რაშიც იყო საქმე.აუხსნა.მაგრამ ამათმა არა გინდა თუ არა სამკურნალოაო.ხოდა ესეც მიბარებდა.სახლში და ჭადრაკს მეთამაშებოდა.მერე კიდე ყველაზე მაგარი წიგნები მაჩუქა.აი რითაც ვისწავლე რაღაცეები.რა მოთვლის.განა აქ აზრი რო ვთქვა ვინები იყვნენ?
  ხოდა რას ვამბობდი.რას გადავხტი.რო გადავხტი სადღაც.გამოვგლიჯე ნომერი ძლივს.
აგერ ბრამენტონზე გავუხვიე.მეთქი კრუასანებს ვიყიდი კიდე რამე სპირტიანს და ოთახში ჩავუჯდები თქო.ვინ გაცლის.ხო ვიცი რა ჩათლახიც ვარ.დარეკვა მომინდა.ნომერს დავხედე და დავრეკე.რაღაც ოპერატორები ჩაირთო.15 წუთი მიმაერთეს და მომაერთეს .ბოლოს გავიდა.გავიდა და გავიდა.კარგია,თან ძალიან კარგია როდესაც აღმოაჩენ შენსს ყველაზე საყვარელ ადამიანს,რომელიც გენატრება და გჭირდება შენს მეზობელ უბანში ცხოვრობს.