სინდბადის უკანასკნელი მოგზაურობა სავსე,ფიქრებით,გახსენებებით,მოჩვენებებითა და საიმპერიო ზაკუსკეულით ს.ი.ც
Tuesday, September 13, 2011
მოდეპრესიო მზე
ისევ ისე მძღნერისფრად,რომ გაიღვიძებ მერე მიხვდები რო ტრაკში ხარ. დილა თათულასთან ლაპარაკით იწყება.მაზაგიობობაა.ჩემთან გამოსვლით იწყება ყველაფერი.მერე იქ ჩვეულებრივ ამპლუაში ხარ და ბრალს გდებენ თამაშში.აქ უკვე მსუბუქ დეპრესიას იკიდებ.და უარს ამბობ უფასოდ მაკდონალდსის გენმოდიფიცრებულ-სატანისტურ-ყვერებზე... სახლში ზურას ზარებით აფეთქებული ტელეფონი გხვდება.. იწყებ ფიქრს რა ქნა..აზრი არ მოგდის და შენდაუნებურად დაციკლოპებულ ზვიგენს ემსგავსები.ვითომ ცურავ და რომ გაჩერდე მოკვდები.უაზროდ უყურებ ჭერს და ანდერგრაუნდული ჯგუფი ''ceilin is my floor'' გახსენდება. ისე კარგი სასტავია ძალიან.მომავალი აქვთ.თუ გაატრაკებენ.ისე ამ ბოლო დროს ნაკლებად ვუსმენ მუსიკას.. აი ორი ჯუფი და ვსო შემჯდარი ვარ.პახაბნი სიტყვები მაქ აჩემებული როგორიცაა მიმართვა-მოქალაქევ! და მისთანები.ისე ნაკლებად უნდა ვიფიქრო თათულიზე თორემ ფაღარათს მიჩენს.ბოლოს ვდები დივანიდან და მთელ კარტოფილს პირში ვიყრი და ლუკასთან მივდივარ...ისე ბეზ პრიჩინა... მივედი..შაკო ზის დიდი შაჰივით და ყვერს იფხანს..ეს ხომ მშვენიერია..შაკო მაგარი კაცია...კდიევ ზღარბი იჩითება ცოლუკასთან ერთად და მაღი... პოსტ დეპრესია..ანუ გმაოვდივარ დეპრესიიდან,მისწორდება ეს სასტავი..მერე ვყლეპროჭაობ მე ათას ყლეობას და ესენიც მისმენენ...თან იცინიან...მეჟდუპროჩემ,მე კი მისწორდება მაგრამ იმათღ არ ვიცი..ბოლოს რაღაც ფაღარათული მიპყრობს და მოვდივარ..მგონია ვაწუხებ ხალხს... ვჯდები მარშუტკაში და მივდივარ ტრაკში..თან ვფიქრობ ვზივარ ნავში და მივდივარ ტრაკში..არა სადაც მივდივარ ნაღდი ტრაკია.თრეში...ხვალ ძეგვში მივდივარ..დიდი ამბით უნდა დავლიო..დიდი ამბით მე ხომ ქართველი ღიპიანი კაცი ვარ..ხო შვილი მენატრება FMQ რატო არ ვიცი მაგრამ მენატრება..მაგარი შვილი მყავს..sweet child O' mine..პიზდეც..ხოდა ვგეგმავ ძეგვში როგორ წავიდე...ფეხით კაია შამანა და ამბავი მაგრამ..დამეზარება და ტვინი უნდა მოვტყნა როგორც ვიცი..დიდი მაზგაიობი ვარ.. უი დღეს არჩილა გამოჩნდა.. იმენა ჩუვაკი..დაგრუზული რო ხარ, აი რაც არ უნდა ტრაკში იყო იმენა გამოგიყვანს..ჩემი ძმის კლასელია მგრამ მგონი მე უფრო ვძმაკაცობ არჩჳლასთან.. თან ჩერეზჩურ დურასელის ელემენტია...ხოდა ასე და ამგვარად სახლში მივაღწიე და მივხვდი დედა მენატრებოდა :* კაი პონტია დედა თან ელენე რო ქვია... და ელუსის უწოდებდა ნაყინებზე რო დაგათრევს..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment