ციკლიდან პოსტაპოკალიპტიკური თბილისის ქრონიკები

გამარჯობათ.მე ყოველდღე მოვდივარ თქვენთან.მაგრამ თქვენ ვერასდროს მამჩნევთ.მე ყოველდღე გაჯდებით მხარზე და ჩემს საქმეს ვიწყებ.მე თქვენს ოცნებეს ვტეხავ და შემდეგ ვაკონტროლებ.მე გაიძულებთ იცონებოთ.მე არარაობაც ვარ და ლოკალური წმინდანიც.მე გიბიძგებთ ღამით ბებიათქვენებზე იმასტურბიროთ.რა რამ გაგაოცათ?ნუ თუ რამე უცხოს ვამბობ? ვიცი რომ ყველა ანძრევთ თანაც ახლობლებზე.მაგალითად ამასწინათ ერთმა ვაჟმა თავის დაქალზე ჩამოკრა.მოდი რო არ გავაგრძელო უხამსობანი ამაზე გვეყოს.უბრალოდ რამდნეად ყალბები ხართ?არ გიფიქრიათ?მოდით გამოკითხვა ჩავატაროთ.ზნე დაცემული მოღალატეები ხართ.და უსექსობა გკლავთ.იცით რატომ ეძახით არაქალიშვილებს ბოზებს?იმიტომ,რომ გშურთ.გშურთ მათ რომ სექსი აქვთ.ესეც ცნობილია ალბათ წაგიკითხავთ სადმე ბლოგზე და დათანხმებიხართ.აი თქვენი სიყალბეც აქ ვლინდება.კონკრეტულად ვატარებთ გამოკითხვას.თქვენ მიზანმიმართულად მიემართებით ქუჩაში და ფქირობთ მაგალითად რაზე? აი რაზეც გინდათ.ავიღოთ ავტომანქანა.თქვენ მამაკაცი ხართ და გინდათ გყავდეთ მაგალითად ლურჯი მანქანა.არ აქვს მნიშვნელობა მარკას.ამ დროს ერთი ლიბერალი გადმოგიხტებათ წინ.(ლიბერალები,რომ იცნოთ 3 დღის გაუპარსავი წვერი აქვთ და ვეჩნად კაშნეთი მოძრაობენ) და გეკითხებათ რა ფერის მანქანას ისურვებდით რომ გყავდეთო?თქენც პასუხობთ(მას მერე რაც 4 წუთი მის ორიენტაციაში დარწმუდნებით) იასნა შავი. და მიდიხართ.აი გამოგიჭირეთ.ეს მე გათქმევინეთ.მე გავტეხე თქენი ტვინი და გათქმევინეთ ის რისი თქმაც არ გინდოდათ მაგრამ მაინც ამბობთ.ხალხი რასაც ამბობს იმას იძახით თქვენ.და ასე იქნება ეს.იმიტომ რომ ყალბები და ერთი შტამპის ქვეშ მოქცეული მანქანები ხართ.ამას ხო მე ვაკეთებ.არა იცით რატომ?თქვენ მაიძულეთ მე ეს მექნა.თქვენ უღირსი მოთალატეები ხართ.როცა მჭირდებოდით ხელი მკარით.იმიტომ,რომ განსხავვებული ვიყავი და შეგეშინდათ.არა თქვენ სულ გეშინოდათ,ჩემნაირების.მათი ვისაც ნათელი ფერები უყვარს და თქვენნაირად ტრაკში პეროს არ იყრის.ისენი ვინც ეკლესიაში არ დავდივართ იმიტომ რომ ღმერთს ჩვენში ვეძებთ და არა გარეთ.იმიტომ რომ ღმერთი ჩვენ გულებშია და არა სხვაგან.ეკლესია სამლოცველოა და არა შეხვედრის ადგილი როგორც თქვენ აკეთებთ.არა გსმენიათ ვიცი ესენი მაგრამ მაინც მეც მინდა გითხრათ.ხო ხო ოცნება გაგიტეხოთ და თქვენს ტვინში ჩავწერო დიდი ასოებით რომ არ შემდგარი ყლეები ხართ.ყალბები თან.პლასმასები.მე ეხლა წავალ და ისევ გავაგრძელებ თქვენი ოცნებების დაჰაკვას სანამ თვილისი არ განადგურდება.თბილისი მძღნერია.ის ვერასდროს გახდება მოდერნისტული ქალაქი სანამ სიყალბეს მე და ჩემნაირები არ ამოვაშრობთ.იმ სიყალბეს რომელსაც თქვენ,თქვენი ცრუ ადმიანობით ავრცელებთ.გეშინოდეთ ჩემი მე მალე მოვალ თქვენს ტვინებში.ამას ვერ შეაჩერებთ.ყველანი განადგურდებით,როგორც კომპიუტერული ფაილი წაშლისას.

ციკლიდან პოსტაპოკალიპტიკური თბილისის ქრონიკები.

ბოლოდონის უპრასვეტობა ავიკიდეთ.მსუბუქი დეპრესია უკვე დიდ დეპრესიაში იზრდება.სადღაც პეკინზე ვგდივართ.სტადიონზე და გახეთქილი ბურთით კალათბურთის თამაშს ვცდილობთ.ხო საყვარლები ვართ?კორპუსიდან ოღრაშული ხვნეშ-კივილი გვესმის.რა საამურია.ბლინ,მაგრად გვენძრევა.რა ვქნათ?მოკლედ მშვენიერი სასტავი ვართ.მოყვარული ოპერატორი,რომელიც მშენებლობას აწვება.შემდგარი რეჟისორი რომელიც შთაგონების გარეშე აგერ 4 თვეა ჩვენთან ერთად დადის.და შეწუხებული რესტავრატორი რომელიც ამ წამს,ამ დაგვის წერით ირთობს თავს და ცდილობს თავის ფატალისტურ-სუიციდური განწყობა გმაოხვიოთ და შემდეგ მეტროში თვითმკვლელობისკენ გიბიძგოთ.   ჩვენ საყვარელი სასტავი ვართ. რეჟისორამდე ორნი ვიყავით.ყიალი გვისწორდებოდა.ის იღებდა ყველგან და ყველაფერს.მე კიდე ვსვავდი ან ვეწეოდი.შიგადაშიგ ვუკრავდი.დავდიოდით ყველგან და ყოველთვის.ვიწყებდით გლდანიდან და მთაწმინდაზე ვამთავრებდით.პოსტაპოკალიფტიკურ თბილისს ღამით მშვენიერი მადა მოაქვს.და ჩვენც ვუყურებდით ამ დიდ მძღნერს.მერე რეჟისორი მოვიდა.თავისით.ვეღარ ვიღებ და თქენთან დავდგებიო.ჩვენც არ გავუტეხეთ.გოგო არის.მეჟდუ პროჩემ თავის მარალნი-ინტელექტუალნი მოსწერებით ნამდვილად შიზოიდი იყო.შუშის სახლი უნდა.რა იდიოტობაა.ოპერატორს სულ ჰკიდია სახლი.თავის ფორდითაც მშვენივრად კმაყოფილდება.სახლში დახურული სივრცეაო და კუბო არისო.მე კიდე მაგრად მინდა ფრიზბი ვითამაშო.დაშლა გვინდა,დაშლა რა წასვლა მინდა.მივდივართ.მანქანაში ვზივართ და 240-ით ვაჟაზე.ყველა ჩვენ გვაგინებს.არც ჩვენ ვაკლებთ.ლამისაა ავფრინდეთ.წითელზე გავჩერდით.გვერდით ორი გოგო მოგვიდგა ცინცხალი მერსედესით.და ძალაუნებყრად მათ საუბარს ყურს ვკრავ უკანა სავარძელზე მიწოლილი.ეს ორი თბილისელი პეპელა.აი ისეთები,ტუჩებს რომ ბერავენ და ძერსკად იწოდებიან ერთურთში.მაინც ვერ ვამუღამებ რა ეტყობათ ველურობის.საუბარი ისეთ მდარე ინტელექტუალურად მიდის რომ,სურვილი მიჩნდება თავი მოვიკლა.საუბარი ტანსაცმელს და მისთანებს ეხება.ვიღაც ბიჭებს რომელბსაც ბოლოსართ, კო,კა,შა და კდიევ მრავალით იხსენიებდნენ.ბოლოს ყელში მასხვას მათი ტონი.არა ბეზ ბაზარამ დემოკრატია და ათასი ნაგავი გვაქ,რაც უდნათ ის თქვან და ქნან მაგრამ ასე აშკარად და საქვეყნოდ დანაშაულია.ჩემი მეგობარი ფანჯრიდან თავს ყოფს და ეკითხება უკაცრავად გოგონებო,კომპასი ხომ არ გექნებათო.გოგოებიც იბნევიან და ერთმანეთს ეკითხებიან ხომ არ იცი რა არის ეგ კონპუსი თუ რაღაცო?მოდი და ნუ გაგეღიმება.ჩვენ ხომ ყველაზე განათებულები ვართ!მაგრამ არ ვიცით რა არის კომპასი,ალტი,ტოლერანტობა და ა.შ. მაგრამ ჩვენ მაინც ბრწყინვალეები ვართ.ბოლოს მივდივართ.მივდივართ ისე უმისამართოდ.ხვალ აკადემიაში მივდივარ.პირველი დღე.რაღაც უნდა შევცვალო.